miércoles, 26 de diciembre de 2012

KALEIDOSKOPIOTIK BEGIRA AMETSAK OPARITZEN DITUT POESIA ERREZITALDIA

"Kaleidoskopiotik begira ametsak oparitzen ditut" poesia errezitaldia berriz ere ikusteko aukera izango da bihar Gasteizko "Txapelarri" tabernan. Aspaldian ez dudala errezitaldi hau jendaurrean egiteko aukera izan eta norbaitek jakin nahi badu zer den edo gogoz badago berriz ere ikusteko badaki zer egin behar duen. Laburtuta:
Eguna: 2012ko abenduaren 27
Lekua: Gasteizko "Txapelarri" Tabernan, Kutxin.
Ordua: 19:00ak aldera, iluntzean

Beraz animatu eta ea han elkartzen garen.

viernes, 21 de diciembre de 2012

NI PIRATEN ERREGEA NAIZ ( XXI )

Y el rey es un rey sin corona,
ni patria, ni nación.
Luis Eduardo Aute

Izarrak zeru urdinaren mila begi dira, ispilu
zure begiena.
Hondartzan luze etzanik
olatuak imajinatzen dituzu.

Eta imajinazioaren korronteetatik errealitatea.
Ile adatsak mugitzen dizkizu haizeak olatu bilakatuz.
Jaio eta hiltzen diren olatuak. Mugimendua. Biziarena.

Hondartzaren mugaren gainean trostan. Biluziak.
Eta zaldia arrats kolorez. Abandonatzen zaitu,
hegan egin dezazun.
Izar haiekin hegan, hodei artean. Hain lauso, hain eme.

Erori egiten zara. Ametsetatik zintzilik.
Hasierako lekura. Piraten erregeak bizi diren lekura.
Itsasora.
Aske sentitzera. Libre izatera. Txoriak lez. Tximeletak bezala.

Eta orduan
Piraten Errege bihurtzen zara. Loturarik ez duzunean.
Hodeiak. Izarrak. Olatuak. Haizeak. Imajinaziotik haratago. Ametsen biluztasunean.


Piraten erregea: Errege bat kororik gabe, ez aberririk, ez naziorik.
Askatasuna.




EXISTENTZIAREN MUGAK ZEHARKATZEN ORTZEMUGARAINO. ERREGE BATEN HERIOTZA ( XX )

Ez da argirik ene inguruan. Suak argitzen dituen lantzen puntek egiten duten dizdira infernuko sugarrek egiten dutenaren parekoa da. Gorputz osoa odolez zikinduta eta gehiago eta gehiago zikinduko da ordulariak gelditu arte existentziaren mugak zeharkatzen ditudan heinean. Ortzemugaraino.

Errege madarikatu hori hil nahi eta azkenean berak hil nau. Edo akaso mendeku goseak, goseak itsutu nau eta azkenean mendekua mendekatu da nirekin.

Eskua odoletan dut begien aurrean.

Orain nire bizitza nola itzaltzen den besterik ez dut itxoin behar. Aita eta amarekin elkartuko naiz berriz ere, urteak beraien ohorea berreskuratu nahian eta esku hutsik itzuliko naiz etxera, ez beraien ohorerik, ez eta nirea ere.

Eta Giulia ere beraiekin egongo da. Berriz ere besarkada baten berotasuna sentitu nahi dut. Berriz ere gure banderak ipini ohean konkistatzen ditugun eremuetan.

Begiak zabalik mantentzea geroz eta zailago egiten zait.

Baina Penelope bakarrik geratuko da mundu honetan, Ulisesen itzuleraren zain, baina oraingo honetan ez da Ulisesik agertuko bere etxean. Bakarrik geratuko da, inoren babesik gabe. Negarrez agian, isilik beharbada. Auskalo. Amorrurik ez dadila ernatu bere baitan eskatu nahi diot Jainkoari. Arren. Ez dut nire odoletan bizi den erokeriarik bere jabe izatea nahi. Aske! Libre izan dadila bere bideak egiteko, libre eskua nori eman erabakitzeko, libre ateak nori ireki erabakitzeko.

Hor dator aita eta amaren heriotzak mendekatzeko hil behar nuen erregea zaldi zuri baten gainean.

Hotza sentitzen dut eskuetan. Eta bularra bitan zatituta.

"Azken traidorea hil da!" belarri ertzera esan dit erregeak. Eta begiak ixten ari zaizkit. Ilunago ikusten dut orain, sugarrak itzaldu balira bezala. Duela momentu batez ikusten nuen sugarrezko mundu hori itzaltzen ari da ... Beltza bihurtu den arte.

jueves, 20 de diciembre de 2012

PLAZA ABORDATZERA! ( XIX )

Uhinak bidaide Azken Epaira bidean. Haizea belak puztuz. Putz.
Eta tximistak buruen gainean. Zuhaitz ikusezinen sustrai.

Plaza aurrean da. Eskuekin ikutzeraino kasik.
Mundua iraultzera datozenen eskuek lora bana ito dute indar guztiz
barneko piztia oraindik gehiago ernatzen zaielarik.
Mundu hobeago baten desiran. Bakoitza bere mundua hobetu nahian
Ingalaterrako erregea hil ostean.
Uholde baten gisan, Leviathan basatiena bihurturik
Apokalipsiko lau zaldunen gidaritzapean.

"Jaso belak! Bota aingura! Abordatzera!"
Eta piraten erregea izango denaren atzetik plazara jauzi egin dute piratek
geziak buru gainetik pasatzen zaizkielarik beraiek bezala plazara.
Soldadu ingelesak esperoan etsaiari. Armak zorrotz, bolbora txinparten zain.
Eta adore oihu artean lehen garaitua. Lurrera erori da eta infernuak
irentsiko du ondorengo hamaika gizonak bezala.
"Akaba itzazue denak! Ikus dezan erregeak nola galtzen duen dena!"
Lehen etxeak sutan daude. Sua zeruan gora eta garren artean odola.
Odola eta garrasiak. Garrasiak eta burdin soinua.
Denak heriotzaren dantzan.

Eta piraten erregea plazan aurrera doa etsaiaren bila.
Bat-batean Cornuallesko traidorea aurrean agertu zaio.
"Hi ere laguntzera heldu haiz! Garai zaharrak gogoratu nahian seguru."
Eta erantzun gisa irri bat.
"Hator nirekin Ingalaterrako erregea akabatzera! Gaur mundua aldatuko diagu!"
"Mundua aldatu? Zertarako?"
"Honetan baino hobekiago bizitzeko!"
"Ni honetan ederki bizi nauk. Ez zagok aldatu beharrik.
Eta Piraten Errege bihurtu al haiz dagoeneko?"
"Esan nian. Ingalaterrako erregea hil behar diat horretarako!"
"Orduan ez haiz inoiz bihurtuko."
"Zergatik diok hori?"
"Erregea hiltzen baduk ez naukelako Galesko Kondea izango!"
"Brometan habil ezta?"
"Nola uste duk hil hituala hire gurasoak, errebeldeak eta Giulia? Mundu honetan denak dik prezio bat. Zergatik uste duk naukela Cornuallesko Traidorea?"

Hogeita hamar txanpon airera.

Eta eromena odolak daroa gorputz guzira. Pozoina balitz bezala.
Traizioaren gorrotoa eta oharkabean mila oroitzapen.
Larrosa gorri bat kopetean. Amaren otoitza. Vienako sarrera. Ama baten heriotza.

"Hi akabatuko haut beste inoren aurretik! Putakumea!"

Eta ezpata ezpataren aurka. Piraten Erregea eta Cornuallesko Traidorea.
Zauri zaharrak zabaltzen eta berriak zabaldu nahian. Heriotzera kondenatuta.
Eta sabela zabaldurik traidorea lurrera erori da,
piraten erregeari bidea zabalik utzirik.

"Hil ezazue Montemascherako kondea! Bera da mundu hau desegin nahi duena!"
Lurretik datozen hitzak.
Eta inongo tokitatik gatilo soinua. Bolbora pirataren bularrean. Lurrera erori da.
Eta kupidarik ez dutenak Ingalaterrako soldaduak dira
Montemascherako Kondea inguratu eta heriotzera arte
kolpatu eta zulatuko dutenak
lantzen puntekin.

TAMESISEKO MARTXA ( XVIII )

Haizea zurrunbiloan mugitzen da itsasoaren gainean.
Olatuak zazpi beso dira, infernuko zazpi beso Luziferrek berak ere kontrolatzen ez dituenak.
Lau zaldun zeruan hegan. Lau zaldun heriotzaren ahuen.
Apokalipsikoak.

Trumoi soinuak orkestraren lagun, tximistak tabernako mozkorren biraoak.
Itsasontziak Tamesis ibaian gora. Londres begiz jota.
Errege baten burua amets. Amestgaizto baten azken hats.

Otsoak mendietatik jaitsi dira eta ez dute inongo erregurik aditzen.
Begi gorridun otsoak. Maltzur bilakatuak, ez maltzur direlako
maltzur izatea nahi duelako Jainkoak.
Aldareak gobernatzen dituztenen titere ahalguztidunak.

Londres begien aurrean.
Euriak bustitzen du, hain erraz, hain bihotzgabe.
Eta negarra darie babes hitzei. Baina ez dute kupidarik topatzen.
Ezta salbatzailearen otoitzetan ere.

Apokalipsiko lau zaldunak Azken Epaia anuntziatuz.
Bolbora usaina. Odol gosea. Eta hiriaren gainean segarik luzeena.

NORMANDIAKO KOSTATIK HARATAGO ( XVII )

Ingalaterrako flota aurrean dago. Gerrako buke onenak itsasoaren gainean. Etsaiak piratak, Montemascherako kondea denen buru, piratarik piratena. Eta erregea akabatzeko asmoz azaldu da iparraldeko itsasoetara, noizbait bere begiradak bustitzen zituen itsasora. Baina nostalgia oro eraman du denborak eraman beharreko tokira eta kutxa ilunetan sartu inork aurkitu ez ditzan.

Gaur, ordea, udaberriko egun horien ezberdin da. Kanoiak prest daude, ezpatak zorrozturik, odola bero, odol gose. Eroturik Normandiko kostatik haratago. Jainkorik baldin bada izan dezala erruki izan behar duenarekin. Justiziarik baldin bada egin beza balantzaren arabera.

Eta tximistak su txinpartak bilakatu dira. Eta trumoiak eztanda hots bihurtu dira. Salbazioari erreguka ari diren garrasiak nonahi. Banderek berdin balio dute Estigian. Bi txanpon begietan. Txanpon bat ahoan.

Ontziak sutan daude uraren gainean. Naufrago. Normandiko kostatik haratago. Behelainozko teloi bat, pantaila ikusezin bat. Arima hiltzaileak. Gaueko otsoak. Piztiak. Begi gorriak. Herio irribarrez begira. Baina Montemascherako kondea aurrera doa Tamesis aldera. Oraino bizirik behelaino artean.

Itsaso gorria lekuz aldatu da. Gorpu naufragoak Neptunok gordeko ditu inork aurkitu ez ditzan. Eta ontzi urperatuak ondorengoen ondorengoek kontatuko dituzten kondairetako mamuen ontzi misteriotsu izango dira. The flying Dutchman, Willem Van der Decken. Atlantidaren bila.

miércoles, 19 de diciembre de 2012

VENEZIATIK PARISERA: EPOPEIAREN HASIERA ( XVI )

Veneziatik Parisera guda tronpetak. Edwarden atzetik doaz bere gizonak Parisera bidean atabal soinuz. Zaldiak trostan gerrara bidean. Erregea erregea hiltzera. Odolez idatzitako patua. Aurpegia haserre, malkoak masailetatik behera. Eta odola borborka. Irakiten eta su bilakatzen. Barne sua. Eta barne su horrek irensten du osorik. Gorrotoa, mendeku gosea, haserrea, amorrua ... dena gorputz baten barnean. Sutan. Lehertu beharrean.

Piratak zain daude itsasoan. Bere aliatuak Normandiako kostan. Heroiaren aliatuak epopeia ederrenaren parte izateko. Piraten Erregeak Ingalaterrako erregea nola hiltzen duen kontatuko duena eta piratak izango direla mendekua lortzen lagunduko diotenak. Baina epopeiak ez du kontatuko nola piratek gerrako botina lortu nahi zuten, Peruko urrez egindako altxorrak ron botilengatik aldatzeko.

Eta Parisen Frantziako Koroa, Montemascherako kondearen aliatua. Justiziaren alde borrokatuko duten zaldun prestu eta adoretsuak odola aliatuen alde isurtzeko beldurrik ez dutenak. Mosketeroak. Unus pro omnibus, omnes pro uno. Epopeiako salbatzaileak, ideal egokien banderak eramango dituztenak. Epopeiaren orrietan ez da idatziko, ordea, tronu frantsesak Ingalaterrari gerra irabazi nahi ziola eta bera bihurtu munduko zentroa. Paris. Notre Dame. Ehun Urteko Gerraren errebantsa.

Baina horrek berdin du. Epopeiek hitz ederrak bakarrik aipatzen dituzte eta ondorengoen ondorengoek irakurriko dute Montemascherako kondea guda tronpeten artean abiatu zela Veneziatik Parisera bere aliatuen bila Ingalaterrako erregea hiltzeko.

Heroia Veneziatik Parisera doa, hau da Epopeiaren hasiera.

PUTAKUMEA ( XV )

Nor haizela uste duk hik?
Nahi duan guztia egiteko libertatea duala uste duk?
Errege izatea titulu bat besterik ez duk!
Burua moztuz gero hi ere lurrean hila izango hitzateke!
Putakumea!
Londres sutan kiskaliko duk honen ondoren.
Orduan ikusiko duk zer den hirea duana galtzea!
Putakumea!
Ez duk bizirik inor irtengo Londresetik,
dena suak eramango dik berarekin infernu sakonenetara!
Eta hi suarekin batera joango haiz dena nola hauts bihurtzen den
ikusi ondoren.
Infernuan nahi baduk izan hadi errege, deabruetan deabruena haizena.
Putakumeetan putakumeena!

ZERGATIK? ( XIV )

Zergatik? Zergatik izan da bera eta ez ni?
Zergatik neguak larrosarik ederrenak hiltzen ditu?
Zergatik iparraldeko haizeak min egiten dit
udaren goxotasunean?
Zergatik mundua amildegi bat da?
Zergatik Bihotz Sakratuak ez du bihotzik?
Zergatik itxi dira Paradisuko ateak?
Zergatik diote denak berdinak garela Jainkoaren begien aurrean?
Zergatik apurtu dira sokak eta orain bizitzaren naufrago bat naiz?
Zergatik errukirik txikiena ere ez dute izan gorpu biluzi honekin?
Zergatik erantzun guztiak isilune dira?

domingo, 16 de diciembre de 2012

PRINTZE URDINA ETA AMA BATEN HERIOTZA ( XIII )

Haurrak gelan jolasten ari ziren
beren infantzia entretenigarriagoa izan zedin edo.
Neskato batek trapuzko papin bat zuen besoetan
kapritxosoki
dantzan eginarazten ziona irudimenezko printze urdinarekin.

Ez zekin, ordea, beheko gelan ama
dekapitaturik hilko zutela
Montemascherako kondearen emaztea izateagatik.
Atea ostikoz lurrera bota. DANBA!
Mahaiaren aurrean gutun bat irakurtzen andere ederra.
Eta harriduraren ostean ileak heldu esku arrotzek.
Zaplasteko batez lurrera. Ostikoen opari. Ubelduak azal zuriaren orbain.
Eta gorrotoak edo erokeriak edo mendeku goseak eraginda
soineko gorria apurtzen hasi zaizkie
burdinaren mehatxupean.
Lurraren eta burdinaren artean. Haragi gosea. Gosea baino gehiago min egiteko beharra.
Plazerra izan behar zuena ametsgaizto. Min. Sufrimendu.
Negar malko gorriak gorputzean barrena.
Eta gorputza gorpu bat da, bizia galtzen ari den materia hutsa. Objektu bat.

Eta kaleak gorriz zikindu ondoren
hilotzen hilotzek garbitu beharko dituzte
erregearen zapatak zikindu ez daitezen bisitan etortzen denean.

Baina neskatoak panpinarekin eta irudimenezko printzearekin jolasten du
etorkizuneko orri beltzen arrastorik izan gabe.

VIENAKO SARRERA ( XII )

Eguzkia ezkutatzerako Vienan egongo dira Edwarden gizonak Ingalaterrako erregea hiltzeko asmoz, palazioko zerbitzarien trajeak jantzita. Ardo kopa bat pozoinarekin eta bihotz bat gutxiago munduan. Afaltzerakoan, arlekin eta bufoiek beren funtzioa hasten dutenean, irriak malko bihur daitezen azal txuridun aurpegi batean. Eta kanpoan bostehun gizonek armak prest beste norbaiti bizia kendu behar baldin bazaio. Dena subirano anker batekin amaitzeko. Herriak ez baitu eguzkirik ikusten bere buruan Ingalaterrako koroa dagoen bitartean.

Eta udaberriko egun batez, traizioaren egun berdinez zaldunak Vienara abiatu dira erregearekin amaitzeko pirata baten gidaritzapean. Danubio ertzak inguratzen hiriaren sarrerara iritsi dira. Viena, otomandarren aurkako gudazelaia, deabru beltzei sartzen utzi nahi ez diena eta deabru zuriak kortesia guztiekin zerbitzatzen dituena. Kanoi burrunbak gurutzearen horizonteetatik ekialderantz.

Baina Ingalaterrako bandera dantzan zebilen hiriaren sarreran zaldun bibotedun batek eutsirik. "Edward MonteMascherako Kondea! Hire pauso guztiak zakizkiagu. Zerbitzari guztiak akabatu dizkiagu." Hogeita hamar txanponen hotsa berriz ere. "Eta ez dituk izango akabatuko dizkiagun bakarrak. Hire emazteak Giulia izena dik, ezta? Ikusten duanean emaizkiok goraintziak erregearen partetik."

Vienako sarrera: kanoiak norabidez aldatu dira eta pozoinak jada ez du ahalmenik inor pozointzeko.


viernes, 14 de diciembre de 2012

TELOI GORRIAREN ATZEAN ( XI )

Musuak ateraren atzean ezkutatu ziren beste behin ere.
Kandela argia eta ilargiarena eszena argitzeko.
Ahulegiak perfekzio absolutuarentzat.
Probokatiboegiak desio ezkutuak ezkutuan jarraitzeko.
Erromantikoegiak sexuaren bidez amodio kontsumatzeko.

Baina gortina gorriak irudimena askatzen zuten
eta plazerraren labirintoetan galduta egonik ere berdin zion hasiera eta amaiera lotzen zituen marra
handik edo hemendik ipintzea.

Eta musu gehiagoren artean arropa erantzi. Biluztasun bilutsia.
Belarrian koxk. Ezpainak ezpainen aurka gudan. Maskarak enmaskaratzen.
Eta mihia lepotik behera, presa barik azal zurian barrena. Behera.
Bular tenteak, tenteago hezetasunak laztantzean. Intziri txikiak musika profano.
Eta denbora aurrera doa, segundoak bilutsiago bihurtzen dira,
plazer probokatzailea ateari deika. Desioak argizaritan kixkaltzen dira,
fantasiak lapurren gisara sartzen dira lehiotik.

Eta bekatuaren aurretik sagar bat egunsentiko ihintzak bustia. Bustiagoa.
Suge esnatu berriaren desira. Eta kapritxoa. Goxotasunaren bila.
Kobazulora.
Goxotasunera. Kobazuloaren bila.
Bularrak bularren aurka. Ezpainak ezpainen aurka. Larrua larrua truk. Izerdia. Beroa. Desioa. Ezpainak. Larrua. Izerdia. Bularrak. Beroa. Eroa. Sagarra. Desioa. Sua. Ezpainak. Sugea. Intziriak. Belarri ertzean. Izerdia. Behera. Bularrak. Larrua. Sagarra. Beroa. Intziriak. Izerdia. Intziriak. Garrasiak. Oihuak. UHOLDEA.

LE MASCHERE DI VENEZIA ( X )

Sorginkerietan sinestea bekatu omen da,
sorginik bada sutan errea, kiskalia izango da.
Baina emakume horrek erabat sorgindu nau
eta bera baino lehen
ni izango naiz bere sugarretan kiskaliko dena.

Aurpegi erdi ezkutatua maskara artean.
Nork esango zidan Giulia Veneziako jaunaren alaba zenik?

Begi jokoetan, dantzan.
Eta il dottore della peste hor doa
arlecchino eta Colombinarekin batera
gondola artean galtzera. Sorbaldatik helduta
ardo gozoz bustiriko ezpainetatik
oihu eta irrintzi.

Bitartean bira eta jira nabil
beti maskara artean.
Urre, gorri, urdin, begi itsu,
irriz nahiz eta maskarak goibel aurpegia jarri.

Eta Pantalone Polichinelaren basotik edaten.
Eta Polichinela Pantaloneren basotik edaten.
Eta Pierrot Brighellarekin kantuan, mozkorturiko hitzetan.

Eta belarrira hitz batzuk xuxurlatu
eta begietara begirada batzuk galdu.
Eta nor esango zidan jaun veneziarrari bere alabaren eskua eskatuko niola?
Eta are gehiago ondorenean
Montemascherako Kondea izango nintzela?

Ametsetan bezala. Maskarak alde guztietan.
Eta bira gehiagoren bitartean
già hanno arrivato il dottore della peste, Colombina e l'arlecchino.
Gondolak atzean utziz. Arrivederci.
Eta Polichinela mozkorturik da Pantaloneren sorbaldan,
Pierrot ez da gai hitz egiteko,
Brighella lotan da mahaiaren gainean.

Eta bira. Bira. Bira. Dantza trantze bihurtu aurretik,
heldu nazazu eskutik.
Eromenari beste aroma bat ipini nahi diot.

KARIBEKO URETAN ( IX )

Gauerdia jo dute Port Royalgo kanpaiek. Hamabi kanpai-soinu hamabi olaturentzat. Eta itsasontziak uraren gainean geldo. Ilargiak argi zuriz argitzen ditu iluntasunean. Eta izarrak soldadu prestu ilargiamandrearen inguruan. Gauaren ehun mila begi itsasoari so. Kresala aurpegian, ezer ikusten ez dutenen aurpei biluzietan.

Eta isilik itzal beltzak fragata baten inguruan geratu dira. Eta oraindik isilago abordatu dute bandera ingelesdun fragata. Altxorrak lapurtzera doaz, itsas lapurrak Peruko urrearen bila Karibeko uretan.

Egunsentiz armadaren esnadeia eta guda doinuak Port Royalen. Piraten bila taberna lotietan iskanbila gosez. Ateak ostiko kolpez lurrera eta ezpainetan ron zaporea gordetzen dutenen ehiza. Txakurra eta katuren jolasa. Eta burdinazko espetxeetan harrapakin harrapatua.

Amerika. Utopien eta ametsen lurraldea. Mundu Berria, zaharraren laborategi eta esperimentu.

Itsasoaren gainean uhinek murgiltzen dute Espainiako Koroaren galeoi bat Urrezko Dorrera bidean. Eta atzetik bandera beltza. Buruhezur erdi bat Jolly Roger. Abordatzera! Eta kanoi soinuak piratak hegan doazen bitartean, ezpata kolpeen txinpartak, bolbora lurrina odolean. Eta lehoia eta dorrea sutan kiskaltzen dira altxorrak ontziz aldatzen diren bitartean.

Itsasoa zakar bihurtu da gaur. Olatuek fragata kolpatzen dute eromenaren erdian uharte sekretura bidean doazelarik altxorrak gordetzera. Itsasontziak mamu bihurtzen diren uretan. Leienda eta kondaira zaharren urak, itsas munstro eta marinel naufragatuen itsasoak. Karibea.

Piratak estriborrean. Altxorrak nahi dituzten piratak. Piratak piraten aurka. Bandera beltza bandera beltzaren aurka itsaso eroaren erdian.

- Alferrik erasotuko diguzue. Ni izango naiz hurrengo piraten errgea!

Eta eromenaren erdian guda. Hodei beltzen pean olatuen dantza eta sua beraien gainean. Haize zakarrak putz belak apurtzeraino eta ezpata soinuak abordaiaren ondoren. Kanoien leherketa zarata. Gatilo soinua bolbora artean. Odola egurraren gainean eta itsasoan gorpuak. Infernua urazalean.

Kapitainak bere ezpata lurrera bota du. Kanpaien moduan mundu guztiak entzun du metal soinua egurraren aurka.

- Nor haiz hi?
 
- Edward Galesko Kondea, hurrengo piraten erregea.

Eta altxorrak lapurtu dituzte Edwarden gizonek. Esklabo batzuk eta urre eta zilarrezko txanponak. Tartean emakume eder bat, azal zuria, ile luzea bizkarretik behera, begi ilunak. Kapitaina sorgindu dutenak.

KEMPER ( VIII )

Hara, hara! Ze hostia eiten dik hemen Cornuallesko traidoriak hamar urte ta geo? Uste nin ez nila berriz ikusiko!

- Edward? Jainkuan izenian! Earki hazi haiz motel! Banin bai hi ikusteko gogua. Baño hainbeste aldauta? Bizarra re atea zaik ta! Hemen utzi nianen mukizu bat besteik ez ta oan ... Hamaika ikusteko jayuak gattuk alajaña!

- Ze ber dek? Hau etxian kontu! Espero dit Jacquesek ez entzutia, bestela ...

- Ardo gorriya, beti bezain ona izaten jarraituko dik ta.

- Ardo gorriya. Ondo, ondo. Ta? Ze kontatzek? Milla istori izango ttuk kontatzeko!

- Ba, euki bai, baño hiri kontzeko moukoik ... etziat ba.

- Ez al haiz nekin fiatzen eo ze? Beno lenik ta behin kontau yak hire izenana. Zeatik Cornuallesko traidoria?

- Istoriyo luzia dek motel, familikua. Huxkeri bat. Anayak jarriya. Gezur txiki bat esan nitxayon ta ordutik traidore hitza eabiltze zin nei deitzeko. Ta jendiak ikasi hala deitzen, Cornuallesko traidoria.

- Anai bat hik?

- Zarragua. Kalamidade earra, Cornuallesko jauna.

- Uste nin hi hitzala ba Cornuallesko jauna.

- Herentziya beai tokau zayok, baño ni re enak gaizki bizi, baizkiyat titulu batzuk handik ta hemendik.

- Nik re bai, baño nayoit hemen bizi.

- Hemen? Konparatuko yak Galesko kondian titulua ta tabernako zerbitzariyana?

- Ta piratana.

- Nola piratana?

- Ez al hitxekin? Oan pirata nak!

- Hi pirata? Faborez, etzak txorakeyik esan. Arpa jotzeko gogua badek beste bati jo yok.

- Enak arpa jotzen ai, oan pirata nakela!

- Ta ze izangoek urrena? Espaniya Berriko gobernadoria izatia?

- Umm, ez huke txarra izango, baño zail xamarra ikusteit.

- Falta huana, hi Espaniya Berriko gobernadoria izatia. Baño nolatan ein haiz pirata?

- Pentsa zak apur bat. Taberna hau pirataz josiya ziok, zalla ek beayen istoriyuekin ez lilluratzia. Ta azkenian pirata ein nitxon. Daoneko baizkiyat bidaya batzuk bizkarrian.

- Ardo gorri hau gazki sartuko zayak azkeneako.

- Lasai! Ateako yat beste bat ta hua hobeto sartuko zaik, seuru.

- Hik uste? Ta zein dek hire asmua pirata izanda, aberastia?

- Galeoi batzuk abordau ezkeo, ta biziyak launtzen bazayak Frantziyako erregian pare biziko nitxoke. Ez nin ba aurretik pentsau hoi, eztek txarrak ... baño ez, bayat beste asmo bat barun sartuta. Nahi al dek jakin?

- Behin hona etorrita ezin jakin gabe jun.

- Hator, hator ... belarria esangoit ... ne asmua Piraten Erregia bihurtzia dek.

- Ze? Ze hostia pentsatzen ibili haiz hi hemen? Eotu ein al haiz?

- Shhhh ... Etzak bullaik atea bestela attu eingoitek. Hau gu biyon sekretu bat dek.

- Baño eotu ein al haiz? Piraten erregien istoriyo hoyek mozkorren gezurrak dituk.

- Ta François Le Roux ze huan ba?

- Bai, piraten erregia deitzen ziten. Baño hala re, hoyek istoriyo ta ipuin hutsak dituk. Ze ein ber dek Piraten errege bihurtzeko: Karibe osua konkistatu?

- Hoi inda seguru Piraten Errege bihurtuko naukela, baño hoi eiteko denboa asko ber dek.

- Behintzat logika pixkatekin pentsatzek oandik.

- Le Rouxen antzea ibili ezkeo gertu ibiliko nitxoke. Kontua dek piratek nei beldurra izatia, hola nekin aliatu ta ...

- Ta ze? Fragata inglesak abordatzen denboa guztin?

- Bariedade pixkat izaten sayatuko nitxoke. Gaur inglesak, biyar castillanuak, etzi frantsesak, geo piratan batzuk, berriz frantsesak, handik hillabetea inglesak, portugesak re bai, castillanuak galeoyak urre ta zillarrez beteta dittuztenian ...

- Hola errege guztik hire atzetik ibiliko hituake! Seko erotuta hao.

- Hoixe nahi yat, errege bat ne atzetik ibiltzia.

- Ta errege hoi gu biyok oso ondo ezautzeyun bat dek.

- Oso ondo, ta bakik ze eingo zioten? Hato, hator, beste sekretu bat:

- Beldurra emateyak.

- Akabatu eingo yat!

- Nola? Hik Ingalaterrako erregia akabatu? Seko eiña hao! Hire ganbaran zerbattek ez dik ondo funtzionatzen!

- Ikusikok nola bea akabatze diten. Nire atta ta ama hiltzeatik! Piraten errege berriyak Ingalaterrako erregia akabatuko dik.

- Hamaika ikusteko bakarrik? Frantses hauekin eze onik ezin espero. Nahi dekena amestu zak, baño kontuz ibili hai.

- Goatu ongi, ni Piraten Erregia izango nauk!

- Azten izango dizkit problemak.

- Eztek horren besteako, ne pauso guztin berri izango dek. Ta gañontzekuan ze berri Cornualles aldetik?

- Ba betiko kontuk, Amerikako espediziyo batek huts ein dula, holandesak ekialdian aurreatzen ai diala ...

jueves, 13 de diciembre de 2012

CORNUALLESKO TRAIDOREA ( VII )

Zatozte, ez izan beldurrik agure honi. Nahi duzue piratei buruzko istorio bat kontatzea? Taberna honetan bizi izan zen pirata bati buruzko istorio eder bat. Zatozte, ez dut inor jango, ez diozue agure zahar honi izurik izan behar. Mundu honetan bada beldur handiagoa eduki behar zaion jendea, horiei izan benetako beldurra, ez taberna honetan erdoildu den agure honi. Kontatuko dizuet Edward izeneko pirata baten istorioa.


Istorio zaharrek kontatzen dute Cornuallesko Traidorea Galesko Kondearen lagun mina zela. Biek batera diseinatu zutela Ingalaterrako erregearen hilketa. Ez zen bakerik garai hartan. Belardi berdeak gorri bihurtzen ziren eta suak garbitzen zituen bekatu guztiak. Eta noble ingelesek beraiena zena zaindu nahi zuten. Erregeak ez. Erregeak dena berarentzat nahi zuen, botere guztia bere eskuetan izan nahi zuen. Absolutua.


Baina erregea nola edo hala konturatu egin zen nobleen traizioaz eta konspirazioaz koroaren aurka. Galesko kondearen heriotza. Biolina jotzen ari zen bitartean hil zutela kontatzen dute poeta zaharrek. Eta bere seme txikia ihesi joan zen ordutik. Ihesaldi ero batean koroarengandik ihesi. Baina haurregia zen lur hauskor eta basati haietan bakarrik ibiltzeko.


Istorioek diotenaren arabera Cornuallesko Traidoreak babestu zuen bere gazteluan. Bere aitaren adiskide izanik ezin zuela eta haur gaztea bakarrik utzi. Haurrak hamar urte bete zituenean Erregea etsai guztiak harrapatzen eta akabatzen hasi zen berriz ere, traizioaren urtetik bi urte ondoren. Cornuallesko Traidoreak, orduan, haurra koroak harrapa ez zezakeen nonbaitera eraman behar zuela pentsatu zuen, errege hura gai baitzen Galesko Kondearen odola zeraman edonor hiltzeko izan zezakeen adinak axola izan gabe.


Cornuallesko Traidoreak bazuen adiskide bat Frantzian. Bretainiako herri txiki batean, Kemperren. Erreinuko mugetatik haratago ezingo zuen haur hura harrapatu eta egun batez bidaia hasi zuten Cornuallesko kostatik Bretainiako kostara. Kemperrera. Bertan taberna batera sartu ziren. Gizon basatiak, mozkorrak, alprojak, gezurteroak ... zibilizazioaren muga tabernako atean zegoen. Eta istorien arabera bertako jabearen eskuetan utzi zuen. Jacques. Eta bere emaztearenetan, Madeleine. Bertan hazi zuten gazte bilakatu zen arte barraren atzean.


Denborarekin ikasi zuen nola taberna hura piratez josia zegoela. Beraien bidaiak eta lapurretak ospatzeko ardoz mozkortzen ziren piratez jositako taberna. Eta denborarekin bera ere, bere iragana kasik ahazturik pirata bihurtu zen.


Istorio zaharrek hori kontatzen dute, taberna honetan hasi zela Edward pirataren istorioa.

AMAREN OTOITZA - SALVE ( VI )


Mundu honetako krudelkeri orotik salba ezazu
Jainko Ahalguztiduna.


Zure erreinuetan babes ezazu,
zure argia iristen den paisaia horietan.
Belardi berdeak zeru ertzarekin ezkontzen diren erreinuetan
jolas egin dezan bere inozentziak abandonatzen duen arte.

Mundu honek ez du erremediorik, gaixo dago, elbarri.
Zure eskuetatik ihes egin du gerrara doan semeak ihes egien dion moduan
amari.


Garai ilunak zure argirik gabe, gau amaigabek ordularirik gabe.
Izar ttipienak ere ihes egiten dute gugandik, hemen gertatzen dena ez dute ikusi nahi.
Eta gu elkar mutututa bata bestearen aurka, irauten, bizirik irauten.
Bizirauten.


Jainko Ahalguztiduna. Salba ezazu ene semetxoa, utz iezaziozu ihes egiten, ihesa baita bere salbazio bakarra.


Joan dadila urrun, ahal bezain urrun odolak zikindu dituen lur hauetatik.
Ez dut eta Mariak zu gurutzean ikusi zintuenean bezala negar egin nahi.
Zure errreinuak agin dezala bere bidean inongo infernutan erori gabe,
nire infernua nahikoa baita sufritzeko.


In nomine patri, et fili, et Spiriti Santi.
Amen.

LARROSA GORRI BAT KOPETEAN ( V )


Eguzkia horizontera kulunkatzen ari zen lorategian eskuetan zenuen biolinari melodia marrazten ari zinenean. Marrazten marrak. Airean. Horizonte aldera olatuen gainetik eguzkiari sehaska kantu bat jotzen ariko bazina bezala.


Baina olatuen gaineko bidaia horretan Leviathan basatiena agertu zitzaizun begien aurrean. Hortzak zorrotz. Zorrotzegi bakea nahi duenarentzat. Begi gorri. Gori. Bezain gorri. Hori. Zoli uraren gainean. Basatiena ere lokartu nahian marratzen jarraitu zenuen. Uraren gainean. Gainean, uraren besoetan. Venus Milokoarenetan.


Haur. Nerabe nintzen oraino. Eta zure aurpegiko zimurren zirrikituetan gordetzeko beharra nuen beste behin ere. Berriro. Ihesi doan lapurra bezala bere gordelekura. Gordetzeko lekura. Leku hura. Zure aurpegiko zimurren artekoa.


Elurra bezain zuri zenuen aurpegia, larrosa gorri bat kopeta erdian. Eta loreak ureztatzeko malkoak begietan. Kea da lanbroa. Bolbora da aroma. Lanbroa ke, aroma bolbora. Eta justiziaren irri bat bere titereen maskaretan. Antzokiko aktoreek tragediak enmaskaratzeko darabiltzatenetan. Teloien atzean. Hatzean. Zure eskuetakoetan. Biolina. Negarrez. Eta eguzkia? Lotan. Ikusitakoa ametsgaizto bat izan dela sinetsi nahian. Eta ilargia? Bakarrik. Biolin negarti bat izara azpian gorde nahian.

miércoles, 12 de diciembre de 2012

OLERKIA 7

Drogatzea mundutik ihes egiteko forma bat da
gustatzen ez zaiguna beste forma batzuetan ikusteko.
Baina debekatua da.

Benetakoa dena desitxuratzea,
egia gezur bilakatzea,
gustatzen ez zaiguna beste forma batzuetan ikustea da.
Baina ez da debekatua.

XAKE PARTIDA: INGALATERRAKO ERREGEA HIL BEHAR DUGU! ( IV )

Piratak gaiztoak direla? Marineak onak direla? Ikuspegi hauek beti aldatu izan ditu historiak!
Bakerik ikusi ez duten haurrek eta gerrarik ikusi ez duten haurrek balore ezberdinak dituzte!
Denaren gainetik dagoenak erabakitzen du zer den ongia eta zer gaizkia.
Hau eremu neutrala da (gerrarena)!
Diote Justiziak biziraungo duela? Noski baietz!
Gerra hau irabazten duena izango da Justizia!

Eiichiro Oda, Joker-en ahotik


Mahaiaren gainean gizon beltzak bakoitza bere lekuan.
Karratu zuri-beltzak. Kartzelak batzuetan. Zeldak. Kalabozoak.
Guda zelaia. Gatazka burutuko den tableroa.
Urrea, ospea, boterea, indarra ... jokoaren legeak:
gorputza gorputzaren aurka. Herio epaile.

Partida bat lez peoiak bi pauso eman ditu aurrera. Bat. Bi.
Zaldunak jauzi egin du beste peoien gainetik
uso bat bailitzan hegan. Edota herensugea.
Sua darion bakea.

Aurrean zuriak, partida hasi dutenak.
Zuritasunean garbitu nahi eskuak. Eta aurpegia. Eta begiak.
Eta bihotza. Jainkoaren aurrean garbi. Arima zuria.
Eta beltzak beltz. Gauaren ilun. Itzal luzedun gauak. Beltz.
Xede beltzak. Ilunak helburu.
Erregea hil nahi, Ingalaterrako errege zuria.
Beltzaren leherketa. Eztanda bat amaiera.

Dorreak altxatuen aurka bidali ditu koroak
eta zaldun eta alfilak prest tablero gainean odola isurtzeko.
Ezpatak eta dagak. Zorrotz. Eta aldi berean hotz. Gorputzen antonimo.
Bitartean haizeak joko du iparretik, Eskoziako mendietatik.

Hogeita hamar txanpon mahaiaren gainean utzi dituzte.
Eta irudi beltzak erortzen hasi dira banan-bana.
Izurria bezala. Izurriteen dantzan Herio, tunika luzearen pean seme berriak ezkutatzen.

Halako batean bidea zabalik geratu da
xakerako.
Mugimendu okerren bat? Edo traidore bat?
Ez da posible! Zer gertatu da? Nola gertatu da?

Eta errege beltza zurien eskura geratu da.
Beldurrak. Nerbioak. Hotzikarak.
Zalduna babeste aldera bide erdian jarri da.
Bizia nagusiaren alde ematea. Hain da hutsala batzuetan.
Erditik ebaki dute. Aurpegia bitan. Bat pozik, bestea triste.
Antzokiko drama. Martiriaren bi aurpegiak.
Xake.

Eta Erregina beltzak ere bere buruaz beste egitea hautatu du
Galesko kondearen alde.
Traizioak ez du barkamenik ordea. Ordularia geratzen hasi da. Eta geratu da.
Arratsaldeko hirurak pasatxo.

Ez dago irtenbiderik. Ezin da ezer egin. Zer egin dugu gaizki?
Galdera erretoriko galdera oro.
Partida galtzear dena da hain zakarra eta
aldi berean pausatua.
Segundoak bikoiztu egingo balira bezala.
Trantzea. Eromen absolutua. Burua galtzeraino.
Logika galtzeraino eta absurdoan sinesteraino.

Dirudi irabazleari nola sufritzen duzun ikustea gustatzen zaiola.
Hain da motela bere etorrera,
hain dator irribarretsu, hain harro, hain sinesturik justiziaren alde egin duela ...
Baina zuk ezin duzu ihes egin.
Hankak lurrari lotuak dituzu
eta beldurra diozu mugitzeari. Karratu hori benetan kartzela bihurtu da, kalabozorik beltzena.
Lau horma eta ihesbiderik ez.
Sententzia: Xake mate.
 


UDABERRIKO EGUNSENTI BATEZ ( III )

Udaberriko egunsenti batez eguzkiaren izpiak zuhaitz artean jolasten zebiltzan lora bakoitzari musu
emanez ama batek haurra esnatzen duen moduan. Eta zu ere hala esnatu zinen Elisabethen besoetan
preso. Goxotasunean. Haur txiki baten negarrak amets amaigabeari amaiera sinatu arte.

Udaberriko egunsenti batez eguzkiaren izpiak zuhaitz artean jolasten zebiltzan lora bakoitzari musu
emanez ama batek haurra esnatzen duen moduan. Eta zu ere hala esnatu zinen Paul Galesko konde
biolinjoleari bi besoekin besarkaturik. Ur beharrean den lora euriak bustitzen duenean bezala. Haur
txiki baten negarrak amets amaigabeari amaiera sinatu arte.












THEATRUM ORBIS TERRARUM ( II )

Palazio ederrean dena etorri bezala joaten da.
Gerrak kaleetara mugatzen dira, luxutik urrun
batak bestearekin inolako erlaziorik izan ez balu bezala. Erregeak bere anbizioak lortzearren Mundu Berrian ipini ditu kanoiak. Bolbora usaina beste batzuek usainduko dute, zibilizazioaren usain loriatsua.
Zaldunek L formako mugimenduak egiteaz nazkatuta
etsaien aurka doaz hegan. Pegaso berriak jaio dira. Eta Akiles Pizarro da, jainko ahalguztiduna Inken artean. Edo John Smith beharbada, Elena salbatzera joan eta Pocahontasekin maitemintzen dena. Ulises. Ulises gehiegi daude, Odisea bat egitea erronka baino gehiago haur jolas hutsa da. Zer ote Mediterraneoa Ozeano zabalarekin konparatuta? Magallanes: Itakan Penelope eta zu, aldiz, Filipinetan hiltzera kondenatua. Heriotza exotikoa.
Lutero, Kalbino eta Trento. Kristo pagano bat? Sorginak! Ala!
Lepanto. Erromaren etsaia Konstantinopla bihurtu da. Eta Cervantesenak pirata afrikarrak, Shakespearek kontratatu dituenak konpetentzia murrizteko. Hamlet versus Don Quijote.
Baina Amsterdameko Boltsan tulipanen prezioak unibertsoko izarren balioetara
iristen diren bitartean, Palazio ederrean dena etorri bezala joaten da.
 


 

PIRATEN ERREGEA HARRAPATU DUTE! ( I )

Piraten erregea harrapatu dute!
Ez da izango? Posible horrelakorik?
Eta herriko plazan akabatuko dute
herri xehearen begien aurrean estatuko agintariek.Goazen ba plazara nola hiltzen duten ikustera gure heroiek!
Mundu honetan nork agintzen duen gogorarazi nahi dute
eta herri baten babesa lortu
hain etsai bihotzgabea garaiturik.
Putakumea! Gure dena lapurtu huen! Infernuan kiskaliko haiz Luziferren eskuetan!


Piraten erregea harrapatu dute!
Eta mundua bakean dagoela diote pulpitotik
herri ezberdinetako apaizek
Jainkoaren erreinua anuntziatuz.
In nomine Patri, et Fili, et Spiriti Santi. Amen. Deus in Gloria. Aleluya.
Kanpai soinuak kanpandorreetatik hedatzen dira zeruan barna
gizon bati burua moztu ostean.Akabatu dute! Piraten erregea hil dute! Jada salbu gara lapur zikin hori infernuan dagoelarik!
Biba!

NI PIRATEN ERREGEA IZANGO NAIZ!

"Piraten erregea harrapatu dute eta herriko plazan hilko dute justizia eta bakearen etorrera kanpai soinuek anuntziatzen dutelarik. Hamar urteren buruan traizio bat, konspirazio bat Ingalaterrako erregearen aurka. Eta traizio orok bezala heriotza altzoan. Edward Galesko kondearen sema pirata bihurtuko da piraten errege bihurtu eta Ingalaterrako erregea hiltzeko."

NI PIRATEN ERREGEA IZANGO NAIZ! ipuin kontaketaren sinopsia duzue hau, pixkanaka ipuin hau osatzen duten pasarteak azalduko dira blog honetan, eta auskalo, beharbada aurrez aurre kontatzeko aukera ere sor daiteke. Hori denborark erabaki dezala, horretarako existitzen da, ezta?

martes, 11 de diciembre de 2012

TREN GELTOKI ZAHARRAK

Tren geltoki zaharrak atsegin ditut.
Hormetatik malenkolia erortzen zaien horietakoak.
Trenak atzerapenarekin heldu
eta arlote pobreak
ardoz mozkortzen direnak.
Bidaiariak noraezean
eta kafetegiak aurpegi nekatuak.
Tabakoa eta egunkaria erosten dituzten jakintsu itsurako bizardunak dituztenak.
Kafea bidaiarien erremedio bakar direnak
eta kanpoan hotz egiten dutenak.
Barruan are hotz gehiago.

LEIENDETAN ITSUTUTA

Leiendek ez dute ezer balio. Gure denborarekin ez dute ezer ikustekorik. Antzinako espejismoak besterik ez dira, liluratzeko besterik balio ez dutenak eta kasurik okerrenetan jende gaixoa itsutzeko. Antzinako heroiak gurtzeak ez du zentzurik gaur egun, dekadentziaren erdian glorian sinestea buruaz beste egitea bezalakoa da. Ez al zara konturatzen? Historia sustraiak topatzea dela diozu, iraganeko iluntasuna argitzeko. Eta iluntasunean egin diren aldaketa guztiak? Aldatzen dizkigute gure jatorria, gure bideak, gure helmugak. Errealitatea justifikatzeko iragana erabili behar omen dugu ... Eta ez al da nahikoa errealitatea errealitatea bera justifikatzeko? Baina leiendetan itsututa gabiltza eta ez gara horretaz konturatzen. Hain gara inozoak ...

BURUARI GALDEZKA


Balkoira ateratzen naizen bakoitzean argi gehiago ikusten ditut leihoetan ipiniak. Koloretako argiak
piztu eta itzali egiten direnak. Kristalaren beste aldea zuhaitzen siluetak ikusten dira. Eta hotza
airean elurra egiteraino.
Plazetan zuhaitza handiak ipinarazi ditu udalak kolore gorrizko bolekin apainduta. Dendak goitik
behera apaindu dituzte, plaza nagusiak jaiotza montatu dute eta kanpai soinudun abestiak entzuten
dira tabernetako bozgoragailuetatik.
Telebistak ere ez du etenik gabonak anuntziatzeko garaian. Bada denbora iragarki komertzialak bata
bestearen atzetik ikusi ditudala denek opari egokiena eskaintzen. Olentzerorik ez dut oraindik ikusi,
itzultzen garenerako utziko dugu hau.
Baina egia esan behar badizut momentu honetan irakurtzen ari zaren irakurle, urtetik urtera grazia
gutxiago egiten nauten festak dira Gabonak. Horrela jarraitzen badu kontuak gorrotatzeraino iritsi
beharko dut, baina hau urte batzuetara edo askora tratatu beharreko gaia izango da.
Pentsatzen dut ene ikuspuntu hau argudiatu beharko dudala, gauzak esateagatik esatea bakarrik ez
omen da oso egokia. Baina ni izan beharrean zergatik ez zara zu nire ikuspuntua aztertzen saiatzen?
Erronka onartzen duzu? Ez baduzu onartzen ez duzu lerrook irakurtzen segi behar, denbora galtzea
izango baita.
Betiko argudiaketari hauts apur bat ken diezaiogun, egia da kontsumismoarekin duen lotura
ukaezina dela; masa-kontsumoa; berezko zituen baloreak galtzen ari dela; saltzen diguten irudi
estereotipatuak; zoriontasuna, bakea, maitasuna, laguntasuna bezalako hitz potoloak edozein ahotik
irteten direla; egungoak ez duela jatorrizko gabonen antzik ... Hau guztia seguru noizbait pentsatuko
zenuela. Eta iristen diren bakoitzero pentsatuko dituzu. Antolatuko dituzte han edo hemen
Gabonetako kontsumismoari buruzko hitzaldiak, Jainkoaren jaiotza ospatzeko elizkizunak ere
egingo dituzte, egunkari edo aldizkarietako artikuluetan irakurriko dituzu nola dena loturik dagoen
eta telebistaren edota filmeen bidez manipulatzen gaituztela estereotipoak, erritualak, erosketak eta
beste hainbat gauza urteko egun hauetan egin beharreko gauzak direla esanez.
Ez nator anti-gabonen esloganak egitera. Interneten egongo dira seguruenik nik hau idatzi aurretik
ere. Denbora galtzea litzateke, plagio bat egitea, nire gaitasunari muzin egitea. Eta hori ez dago
ongi, ez, ez ... hasi nahiz adar eta hodeietan barrena galtzen. Barkaidazu, ez zen nire asmoa. Segi
dezagun gurearekin oraindik irakurtzen ari bazara eta zerbait zentzuzkoa irakurri nahiko baituzu,
bada garaia eta.
Eta eslogan horiek irakurri nahi badituzu bila itzazu, esan bezala Interneten egongo dira. Edo akaso
manifestazio edo protesta bat antolatzen dute eta bertan oihukatuko dituzte. Ez, beste gauza bat dut
buruan sartuta, proposamen bat zuri egiteko. Eta honetarako aurreko guztia? Aurreko dena
irakurtarazi nauzu proposamen bat egiteko bakarrik? Lasai, nik idatzi egin dut, absurdoaren
goraipamen bat egiteagatik, beste batean azalduko dizut ideia hau.
Nire proposamena: gustoko dugu sarri azalpenak azaltzen dituzten moduan ikustea, baina ipin
diezaiogun berezko ukitu bat, Karlosek perrexilarekin egiten duen moduan. Jarri azalpen edo
ekintza orori zergatik bat aurretik. Afari eta bazkaritako janaria erostean, etxekoei edo lagunei
opariak egitean, gabon kantuak abestean, Urte Berriko erritualetan, Urte Zaharrez jateko zerbait
eskaintzean, lagunekin zerbait hartzera joatean, urte berria opatzean, bromaren bat egitean, errege
opila jatean ... galdegiozu buruari zergatik egiten duzun. Bitartean ongi bizi geroz eta egun gutxiago
geratzen baitira festarako.
 
 
Noaua! herri aldizkarirako idatzia

domingo, 9 de diciembre de 2012

OLERKIA 9

Orri zuria ez da hain zuti orain.
Eta loreak elurrak kiskali ditu.
Eta leihoak itxita izanik ere elurra barrura sartu da
orri zuriak galdutako bataila mendekatzera.

ITZULERA

Ez dakit zenbat bota nauzun faltan. Eta ez dut jakin nahi.
Hobe horrela gauzak isilpean gordetzea.
Ez duzu uste?
Horrela ikusten nauzunean
barruan gordetako dena instant batean azaleratuko da
eta imajinazioak eskain diezazukeena baino ederragoa izango da
itzulera.

miércoles, 5 de diciembre de 2012

HAURRAREN NEGARRA

Keak lanbrotzen dituen begietatik
malko bat erori zaio.
Eta malko horren atzetik
beste bat erori zaio.

Eraikuntza erorien gainean bilutsik,
garrasien pentagramek
haize hotza kolpatzen dute kupidarik gabe.

Bere eskutxoek emakume baten
gorputz larrutua laztantzen dute
bular erorien bila.

Baina emakumeak ez dio kasurik egiten.

ESKU ZARTATUAK

Esku zartatuak erakutsi dizkidazu.
Hesiak apurtzetik zatozela erran didazu.
Aurpegitik jauzten zaizkizun izerdi tantek
besoetako zaurietan larrutan egiten dute
odol gordinarekin.
Pozik zaude.
Aske sentitzen zara.
Bejondeizula.


Hurrengo egunean Pilatosen tribunak jo dizu
etxeko atea.
Kolpeka.
Ostikoka.
Eta zu zeu etxeko atea bezala erabili zaituzte,
gero
zaborretara bota zaituzte
zaborra zabortegietan egoten dela erranez.

Zure neskalagunak negar egiten du gauero
ohe ondoan duen
zure irudia muxukatzen duen bakoitzean.