Autobuseko kristalak lurrundurik dira beste behin,
euriaren babespean. Autobuseko kristalak lurrundurik dira
eta
ez du intentziorik uneak aldatzeko. Lurrundurik.
Zeru goibeldun egunetan errepideak bustita egon ohi dira
eta Seat baten argiak atmosfera hezean galduta daude.
Aterki bustiak.
Kafe katiluak hutsik terraza abandonatuetan,
zigarrokinen alboan. Hautsontzian.
Eta zu geltoki anonimo horretan igo zara.
Leku bakartiak okupatuta daude
eta nire alboan eseri zara,
menturaren kontuak.
Eta isilik ezin egon eta "kaixo" batez agurtu nauzu.
Liburua albo batera utzi dut
eta hizketan jarraitzeak dakartzan oztopoak gainditu ditugu.
Geltoki berean jaitsi gara gaueko hamaikak pasata
eta gure desioak ezin ezkutaturik taberna baten terrazan
kubata baten biran sakon ezagutu gara.
Muxuak gurutzatu arte begiraden intimitatean.
Euria atertu du. Berotasuna haziz doa.
Kamustu dira lotsak. Zorroztu plazerrak.
Eta aterperik gabe pentsio batean erantzi ditugu larruaren hesiak.
Dardara komun bat amaierako sinadura.
Eta begiak itxi ditugu zigarro bana itzali ostean
biharraren beldurrik izan gabe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario