Greba egun batez eskuak ere greban jarri zizkizuten
goizeko lehen printzek argitzen zutenean aurpegia
jipoi baten esklabo.
Esaten zenituen barbarie guztiak irenstea
egindako delituaren konponbide bakarra egin zuten.
Ihes egitea ere amets bihurtu zen,
aurre egitea ametsgaizto. Dena beltz ikusi arte.
Amets gaiztoak orduan egin zuen ihes eta bere inperioa fundatu zuen
maite zintuztenen bihotzetan.
Egunerokotasun rutinarioaren bandera erre eta berea inposatu zuen
inongo baimenik eskatu gabe.
Negar malko bi begi bietan.
Eta orduan konturatu ginen bakarrik ez geundela, nahiz eta
bakarrik sentiarazi nahi gintuzten.
Eta ortzemugatik haratago, mendien beste aldetik ere
zure izena oihukatzen dute bortizki,
izendatzea merezi ez duten horiek tratatu zintuzten moduan.
Minezko itsaso batera kondenatu nahi gintuzten,
baina itsaso horrek dagoeneko su hartu du.
Eta gu bertan erretzen gabiltza.
Nafarrate jauna, hau hiretzako, merezi duk eta.
Animo Xuban!
No hay comentarios:
Publicar un comentario