Ezin ditut zure hitzak ahaztu,
beti dabiltza dantzan nire buru barruan.
Zuk egiten duzun moduan.
Berez, logikak aginduko balu,
gorrotoak irentsi beharko lizuke.
Zure izena entzute hutsarekin
zure argazki guztiei su eman beharko nieke.
Zure ahotsa entzute hutsarekin
belarriak moztu beharko nituzke
Van Goghen antzera.
Baina hau ez da izan behar lukeen bezala
eta oraindik
beste amodio olerki bat idaztera ausartzen naiz.
Maite baino gehiago desio zaitudalako.
Ez, ordea, hil ala biziko kontu bat bezala,
kurstilada bat besterik ez da hori pena sortzeko.
Baina orain urruti zaitut,
urrunegi eskua eskuari lotzeko,
urrunegi begirada begiradarekin gurutzatzeko,
urrunegi ezpainek ezpainak dantzatzeko,
urrunegi larruak larrua laztantzeko.
Adituek diote denborak aurrera egiten duela.
Bideak berriz elkartzean
geldituko dugu denbora.
No hay comentarios:
Publicar un comentario