Bakearen usoak fusil bat darama mokoan jarria bada ez bada.
Egia esateak berdin dio tribunalen aurrean, hondarrezko gaztelu bat daekaitzari so.
Zelai berdeen gaineko itsaso gorriak jada desagertu dira,
baina itsaso gorriak ez dira desagertu.
Ezta arantzen puntak bihotzetan.
Zelda ilunetan harrapaturik eskuak blai.
Mina. Mina. Mina. Mina.
Galtzeko dena eta galtzeko ezer.
Begiak lauso, zerbaiti begira, baina zeri?
Existitzen ez denari begira beharbada.
Errespetua hitz politegia da egia izateko.
Askatasuna?
Leienda eta mitoetan agertzen den izaki misteriotsua, haur ipuin eder baItxaropena azkena galtzen omen da, baina hori ere gal daiteke.
Galtzadak errepide bilakatu dituzten garai hauetan dena azkarregi doakonturatzerako hauts bilakatuak gara.
Denbora gure jabe egin da gu denboraren jabe egin aurretik.
Kilometro urrunetan gure seme-alabak torturatzen dituzte
negar malko eta odol zaurietan itoak.
Eta okerrena hasiera bat besterik ez dela gurutze bidean.
Eta bitartean gu hemen besaulkietan eserita, inoiz ezin hobekiago esan.
Zoaz kalera! Alde hemendik! Hemen ez duzu ezer egitekorik!
Eta zoaz kalera zure ogia eta irria defenditzera!
Eta zoaz kalera jakin dezaten gu hemen gaudela!
No hay comentarios:
Publicar un comentario