NORMANDIAKO KOSTATIK HARATAGO ( XVII )

Ingalaterrako flota aurrean dago. Gerrako buke onenak itsasoaren gainean. Etsaiak piratak, Montemascherako kondea denen buru, piratarik piratena. Eta erregea akabatzeko asmoz azaldu da iparraldeko itsasoetara, noizbait bere begiradak bustitzen zituen itsasora. Baina nostalgia oro eraman du denborak eraman beharreko tokira eta kutxa ilunetan sartu inork aurkitu ez ditzan.

Gaur, ordea, udaberriko egun horien ezberdin da. Kanoiak prest daude, ezpatak zorrozturik, odola bero, odol gose. Eroturik Normandiko kostatik haratago. Jainkorik baldin bada izan dezala erruki izan behar duenarekin. Justiziarik baldin bada egin beza balantzaren arabera.

Eta tximistak su txinpartak bilakatu dira. Eta trumoiak eztanda hots bihurtu dira. Salbazioari erreguka ari diren garrasiak nonahi. Banderek berdin balio dute Estigian. Bi txanpon begietan. Txanpon bat ahoan.

Ontziak sutan daude uraren gainean. Naufrago. Normandiko kostatik haratago. Behelainozko teloi bat, pantaila ikusezin bat. Arima hiltzaileak. Gaueko otsoak. Piztiak. Begi gorriak. Herio irribarrez begira. Baina Montemascherako kondea aurrera doa Tamesis aldera. Oraino bizirik behelaino artean.

Itsaso gorria lekuz aldatu da. Gorpu naufragoak Neptunok gordeko ditu inork aurkitu ez ditzan. Eta ontzi urperatuak ondorengoen ondorengoek kontatuko dituzten kondairetako mamuen ontzi misteriotsu izango dira. The flying Dutchman, Willem Van der Decken. Atlantidaren bila.